اتاق بازرگانی، «قوه چهارم» کشور
- سه شنبه 13 مهر 1395 ساعت 23:3
به گزارش نمایه بانک ، به نقل از خبر آنلاین ، این هفته را با نشست با آقای غلام‌حسین شافعی رییس اتاق ایران آغاز کردم. در این جلسه درباره مسائل مختلف بحث و گفت‌وگو شد و دیدگاههای خود را درباره برنامه‌ها و اولویت‌های اتاق مطرح کردم و نهایتا تفاهم شد که برای سه‌شنبه این هفته دوستان فعال در انتخابات اتاق بازرگانی تهران را برای هم‌اندیشی دعوت کنیم تا نقطه نظرات و دیدگاههای خود در نقد عملکرد اتاق و"اتاق مطلوب" بیان کنند.
غروب نیز در هتل آزادی با یک هیات چینی ملاقات داشتم که یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های مهندسی و ساخت‌وساز در صنعت پتروشیمی و شیمیایی. این شرکت پنجاه هزار نفر پرسنل دارد که ٢٥٠٠٠ نفر آن نیروهای فنی‌ومهندسی هستند و در رتبه‌بندی شرکت‌های پیمانکاری رتبه ٢٧ را دارند.این در حالی است که بهترین رتبه شرکت‌های ایرانی ١٩٠ که متعلق به کیسون است. این شرکت مدعی است که مهندسی و ساخت ٨٠ درصد بخش شیمیایی و پتروشیمی چین را انجام داده و حتی از طریق سایر شرکت‌های چینی چندین پروژه نظیر پتروشیمی «مسجد سلیمان»، «لاستیک رادیال» و نیروگاهی را در ایران به ارزش یک و نیم میلیارد دلار انجام داده است و اکنون آماده است که مستقیما وارد بازار ایران شود. بازار پتروشیمی ایران را تشریح و عنوام کردم که درصورتی که بتوانند فاینانس با قیمت مناسب ارائه کنند موفق خواهند شد وگرنه شانسی برای پیمانکاری در ایران ندارند.
موج دوم ورود هیات‌های خارجی به ایران
یکشنبه صبح به اتفاق روسای این هیات با رییس هیات مدیره و مدیران «هلدینگ پتروشیمی خلیج فارس» دیدار کردیدم. فرصتی فراهم شد تا با پروژههای این هلدینگ آشنا شوند و علاقمندی خود را برای همکاری ابراز کنند. در مجموع توافق شد که مذاکرات با قسمت فنی و مهندسی این هلدینگ ادامه پیدا کند.
باتوجه به برگزاری «کنفرانس بین‌المللی صنایع پایین دستی نفت» در شنبه آینده امروز با دبیرخانه کنفرانس جلسه داشتم و آخرین تبادل نظر و تصمیم درباره پنل‌ها و سخنرانان انجام گرفت. مسئولیت پیگیری جهت حضور آقایان شافعی، معظمی، دوست حسینی و پورمحمدی به من سپرده شد. همچنین چهار پنل با اصرار من به سه پنل کاهش یافت.
با توجه به حجم کاری که در دبیرخانه و شورای سیاست‌گذاری صورت گرفت قطعا کنفرانس کاربردی و مفید خواهد بود و راه را برای برگزاری ابرومندانه کنفرانس بین المللی هموار خواهد کرد.
درحالی که پس از برجام شاهد ورود موجی از هیات‌های خارجی به داخل کشور بودیم، در دو هفته گذشته مجددا شاهد افزایش حضور شرکت‌های خارجی در کشور هستیم. بطور مثال در این هفته علاوه بر مهمانان چینی، مهمانی از فرانسه داشتم که به همراه هیات «ایر باس» به ایران آمده بودند، همچنین با مدیران یک شرکت معتبر پتروشیمی اروپایی که در زمینه پلیمر فعال است دیدار داشتم و مهمانانی از فیلیپین داشتم که با همه آنها جلسه و مذاکراتی انجام دادم.
یکشنبه به مراسم عروسی یکی از اقوام رفتم و فرصتی فراهم شد تا بسیاری از دوستان و اقوام را زیارت و از احوال آنان مطلع شوم.
در این مهمانی آقای سید محمد خاتمی نیز حضور داشتند و استقبال مهمانان از ایشان مثل همیشه زیاد بود.
جلسه با مدیر یک سازمان مجری، نه سیاست‌گذار
دوشنبه صبح در جلسه «کمیسیون انرژی» اتاق تهران شرکت کردم. مهندس عراقی مدیر عامل شرکت گاز در این جلسه حضور داشت و دستاورد‌ها و برنامه‌های این شرکت را تشریح کرد. من سوالاتی در زمینه سوآپ گاز، قرارداد و تهاتر با ترکمنستان و طرح‌های LNG مطرح کردم که البته جواب واضح و روشنی دریافت نکردم. در مجموع از آنجایی که شرکت گاز فاقد استقلال کافی است و بیشتر یک شرکت بهره‌بردار به نظر می‌آید، نتوانسته در تصمیم‌گیری‌های مربوط به گاز نقش خود را ایفا و تاثیر‌گذار باشد.
از ماه‌های قبل با یک شرکت بزرگ ایتالیایی برای تکمیل و فاینانس پالایشگاه نفت سروش مذاکراتی داشتیم ولی در یک ماه و نیم گذشته به دلایل مختلف تلاشی صورت نمیداد و پیگیر نبود. خوشبختانه پس از صدور مجوز افک برای خرید هواپیما، مذاکرات را از سر گرفته و امروز در دفتر پالایشگاه با آنها «کنفرانس کال» داشتیم و بیش از یک ساعت درباره پروژه، نحوه همکاری و مراحل کاری گفت‌وگو کردیم. در نهایت پذیرفتند که بدون امضای توافق‌نامه انحصاری با آنها، همکاری را آغاز و پیشنهاد مکتوب خود را ارسال کنند.
اتاق بازرگانی باید «قوه چهارم» کشور باشد
سه‌شنبه صبحانه کاری را با مهمان فرانسوی خوردم و درباره پروژههای بیمارستانی، خدمات هواپیمایی و فروشگاهی تبادل نظر کردیم و سپس از ساختمان بیمارستان پاک در شهرک غرب بازدید و علاقمندی خود را به همکاری در تکمیل و تجهیز آن اعلام کرد.
نشست هم‌اندیشی با حضور آقای شافعی و تعداد زیادی از دوستان در محل اتاق ایران برگزار شد. در این جلسه من شأن و جایگاه اتاق را «قوه چهارم» کشور دانستم و بر لزوم واگذاری امور به دبیر کل و اهمیت قایل شدن به پژوهش و آموزش پرداختم. آقایان حریری، بهزادیان، عدالتیان، راسخ، جمیلی، ابوالحسن خلیلی، سماک، حسابی، هادوی، موحد و..... نیز یک به یک دیدگاه‌ها و راهکارهای خود را برای رسیدن به اتاق مطلوب بیان کردند.
آقای شافعی در حد توان و وقت خود مشارک کرد ولی به علت کمبود وقت مقرر شد این جلسه در دو هفته آینده ادامه پیدا کند.
سپس به جلسه هیات مدیره اتحادیه رفتم. بحث اصلی جلسه درباره چگونگی همکاری با کمیسیون انرژی مجلس بود که در این خصوص تصمیم‌گیری شد. سه‌شنبه شب را نیز طبق معمول با فوتسال به پایان بردم.
روزشمار پایانی برای برگزاری «کنفرانس بین‌المللی نفت»
چهارشنبه صبح اعضای هیات مدیره با مدیر عامل شرکت ملی پخش جلسه داشتند و قرار بود من هم شرکت کنم ولی به دلیل مسابقه فوتسال ایران و روسیه که نزدیک صبح برگزار شد و شب را بیدار بودم به خواب رفته و به جلسه نرسیدمو سپس با تاخیر به جلسه شورای سیاست‌گذاری کنفرانس نفت با مدیرعامل بانک توسعه صادرات رسیدم. وی در این نشست صمیمی، بر اهداف کنفرانس تاکید و اقدامات سایر سازمان‌ها را در جهت رفع موانع رونق بخش پایین دستی بیان کرد. همچنین خواستار همکاری بانک توسعه صادرات در این راستا شدیم. این بانک قول تخصیص از منابع صندوق توسعه ملی را داد و اعلام کرد که در سال گذشته بیش از یک میلیارد و 700 میلیون دلار از منابع آن را به واحدهای صادراتی کشور اختصاص داده است. همچنین امکان ارائه اعتبار خریدار به کشور‌های خریدار کالاهایی صادراتی ایران را مطرح کرد.
سپس در دفتر میزبان مهمانان آقای بهزادیان از شرکت‌های معتبر پتروشیمی بودم و به علت کمبود وقت بطور خلاصه وضعیت صنعت پتروشیمی کشور را تشریح و زمینه‌های همکاری را بررسی کردیم.
ظهر مهمان آقای عطایی در شرکت «جهان پارس» بودم و درباره کنفرانس نفت و پروژههای نفتی و گازی با ایشان گفت‌وگو کردم. او از افراد باتجربه بخش خصوصی است و از صحبت کردن با وی خسته نمی‌شوی.
عصر چهارشنبه در آخرین نشست شورای سیاست‌گذاری «کنفرانس نفت» در محل انجمن صادرکنندگان خدمات فنی‌ومهندسی حضور یافتم و درباره بیانیه پایانی کنفرانس تبادل نظر و آن را نهایی کردیم. همچنین پیگیر حضور آقای معظمی، دوست‌حسینی و پرویزان در کنفرانس بودم. امیدوارم مهمانان طبق قولی که داده‌اند در کنفرانس شرکت کنند.
از اتفاقات بسیار خوب این هفته توافق فوق‌العاده کشور‌های عضو اوپک بود که باعث شد هم سقف تولید اوپک مشخص شود و هم مجددا روی نوعی سهمیه‌بندی توافق شود که نتیجه آن افزایش 2.5 دلار قیمت نفت بود.