محدودیت در توسعه کشاورزی و دامداری با اجرای توافقنامه پاریس

به گزارش عیارآنلاین، موافقت‌نامه تغییر اقلیم پاریس در سال ۲۰۱۵ در بیست و یکمین دوره از مجمع کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل متحد در پاریس طرح‌ریزی شد. عده‌ای از کارشناسان معتقدند پیوستن ایران به این پیمان بین‌المللی مانع از تحقق سیاست‌های کلان کشور خواهد شد. در عین حال، موافقان این موافقت‌نامه و مسئولان سازمان محیط‌زیست بر این باورند که با پیوستن به این موافقت‌نامه می‌توان سیاست‌های کلان نظام در حوزه اصلاح الگوی مصرف را اجرایی کرد.

سند کنوانسیون آب و هوایی پاریس بعد از امضا از جانب دولت به مجلس فرستاده شد و نمایندگان مردم این سند را بدون بررسی جدی در بیست و سوم آبان ماه سال جاری به تصویب رسانده اند و این مصوبه را به شورای نگهبان فرستادند که شورای نگهبان این مصوبه را بنا بر دلایلی، تایید نکرد و دوباره روانه مجلس کرد. به دلیل روندی که مجلس در بررسی این سند در پیش گرفته است، این انتظار می رود بعد از مدتی این مصوبه بدون تغییر خاصی دوباره به شورای نگهبان برگردد.

مبنای اصلی این سند کنترل روند گرم شدن زمین از طریق کاهش تولید گاز دی اکسید کربن حاصل از مصرف منابع فسیلی مانند نفت، گاز و زغال‌سنگ توسط کشورهای امضا کننده آن است. این در حالی است که نه تنها هنوز همه دانشمندان به اجماع نرسیده اند که آیا گاز دی اکسید کربن در گرم شدن زمین نقش دارد، بلکه دانشمندان بسیاری با این نظریه مخالفت کرده‌اند.

از طرفی برخلاف ادعای دولت و برخی از نمایندگان مجلس که مقابله با آلودگی هوا را علت اصلی امضا و حمایت از این توافقنامه عنوان کرده اند، این درحالی است که تنها کاهش گازهای گلخانه ای و دی اکسید کربن مورد بحث توافقنامه پاریس بوده که با آلاینده های محیط زیستی از جمله منوکسید کربن، اکسید های نیتروژن و گوگرد و ذرات معلق در هوا کاملا متفاوت هستند و آلاینده هوا محسوب نمیشوند.

بر اساس برنامه‌ای که از طرف دولت در دبیرخانه موافقت‌نامه پاریس ثبت شده است، اجرای تعهدات کشور برای کاهش انتشار گاز دی اکسید کربن بالغ بر ۱۷٫۵ میلیارد دلار هزینه در بردارد که رقمی بالا محسوب می‌شود و با توجه به شرایط اقتصادی کشور، تأمین آن در آینده با چالش‌های فراوان روبرو خواهد بود.

اما یکی دیگر از ابعاد مورد تهدید با اجرای توافقنامه پاریس حوزه کشاورزی است. چرا که مطالعات نشان داده است که متان ۲۲ برابر بیشتر از دی اکسید کربن, در گرمایش کره زمین اثر دارد و در حال حاضر حدود ۱٫۵میلیارد گاو در سراسر جهان وجود دارد که هر کدام  روزانه ۵۵ گالن متان در اتمسفر آزاد می کنند. از طرف دیگر سه چهارم زمین های زراعی زمین تنها به منظور تامین خوراک احشام مورد استفاده قرار می گیرد. به عبارت دیگر هر چقدر وابستگی ما به شیر, گوشت و تخم مرغ بیشتر شود, میزان نشر کربن دی اکسید و متان افزایش خواهد یافت.

بنابر این با توجه به محدودیتهایی که اجرای توافقنامه پاریس در حوزه های اقتصادی، استفاده از منابع فسیلی و حوزه کشاورزی به وجود خواهد آورد ضروری است که زمینه ایجاد فشار و محدودیت در حوزه‌های نام برده شده برای کشور در قالب این توافقنامه مهیا نگردد.