چکیده
همانگونه که آیین اسلام برای تربیت دینی و اخلاقی آحاد پیروان خویش جهت دستیابی به زندگی سالم و معنا دار در ابعاد گوناگون فردی و اجتماعی، اصول و برنامه هایی را تدارک دیده است برای تربیت اقتصادی و معیشتی آنان نیز الزامات و راهکارهایی در نظر گرفته است که کاربست دقیق، به جا و هماهنگ آن ها، قطعاً می تواند ضامن سلامت و سعادت حیات دنیوی و اخروی مسلمانان گردد که در همین راستا فرهنگ قناعت را باید از جمله ی این برنامه ها فرض نمود.بی شک هیچ جامعه ای بدون اقتصاد ریشه دار، برنامه محور و پویا نمی تواند امید چندانی به رشد و پیشرفت حتی در ابعاد فرهنگی و اجتماعی داشته باشد بلکه همواره در معرض انواع تهدیدها و تحریم های دشمنان و مخالفان خود خواهد بود که جهان اسلام و به ویژه جمهوری اسلامی ایران نیز از آن مستثنی نیست. قناعت که باید آن را از جمله اساسی ترین عنصر سبک و سیره ی زندگانی پیامبران الهی و پیشوایان بزرگ دینی قلمداد نمود، دارای خاستگاه عقلانی و معرفتی است که به عنوان موهبت الهی و مصداق بارز شکرگزاری خداوند و نیز ارمغان ماندگار عفت و وارستگی، گستره ی وسیعی از شوون مختلف زندگی مادی و معنوی انسان ها را دربر می گیرد. لذا فرهنگ قناعت و خود بسندگی از چنان ظرفیت و کارآیی والایی برخوردار است که کارکردهای معنوی و تربیتی و نیز کارکردهای اجتماعی و اقتصادی آن را می توان تنها به عنوان بخش عمده ای از وسعت کارآمدی و کارکردی مورد اشاره آن در راستای تحقق و تقویت مبانی و زیر ساخت های مساله اقتصاد مقاومتی در این مقاله قلمداد نمود.
نویسنده:
دکتر فیض اله اکبری دستک
فصلنامه بصیرت و تربیت اسلامی - شماره 36,دوره سیزدهم بهار 1395.