گروه بین الملل: دفتر نخست وزیری ترکیه پوشش خبری این رویداد توسط رسانهها را فعلاً ممنوع کرده است. منابع خبری نزدیک به حزب کارگران کردستان ترکیه (پ.ک.ک) اعلام کردند این اقدام منجر به کشته شدن شمارزیادی از نظامیان واحد اطلاعات ارتش ترکیه شده است. این در حالی است که هفته پیش نیز شهر استانبول شاهد دو انفجار سنگین بود که در نتیجه آن 44 نفر کشته شدند که 36 تن از آنها پلیس بودند، هرچند عدهای هم اعلام کردند اردوغان 10 دقیقه قبل از وقوع انفجار از آن منطقه عبور کرده است.
به گزارش بولتن نیوز، اگرچه حزب کارگران کردستان ترکیه مسئولیت این انفجار را برعهده نگرفت اما گروهی بنام بازهای آزاد قبول مسئولیت کردند که قبلاً بخشی از پ.ک.ک بودند. بدون شک در اینکه این گروه بخشی از هویت پ.ک.ک را یدک میکشد شکی نیست و باید این را نوعی تاکتیک پ.ک.ک برای فرار از مسئولیت در قبال تحرکات خشن ارزیابی کرد، اما در نقطه مقابل نیز باید به سیاستهای اردوغان اشاره کرد که نوک تیز همه حملات و درگیریها در ترکیه فعالین سیاسی کرد در این کشور بوده است که امیدوار هستند بتوانند روزنهای برای فرار از خشونت و بحران بیابند.
ارگانهای امنیتی علیرغم محکوم کردن انفجارها از سوی حزب خلقهای دمکراتیک هرچه در توان داشتند بر سر نیروهای این حزب خالی کردند، آنها صدها عضو و هوادار حزب خلقهای دمکراتیک را دستگیر و روانه زندان کردند.
قبل از این هم بعد از بحران کودتا در ترکیه علیرغم اینکه صلاح الدین دمیرتاش رهبر زندانی حزب خلقهای دمکراتیک در حالی که هنوز مسیر کودتا مشخص نبود آن را محکوم کرد ارگانهای امنیتی از دمیرتاش گرفته تا بقیه را دستگیر کردند و کوشیدند زنگ خشونت را در ترکیه به صدا درآورند.
اشتباه محاسباتی اردوغان در خصوص کردها این است که در مقابل دولت گروههای کردی هم مسلح هستند و میتوانند دنیایی از ترس و وحشت درست کنند. اردوغان به بهانه امنیت تلاش وافری کرد اندک دریچههای آزادی را هم ببند. کسانی از کردها که خشونتهای خیابانی را محکوم کردند و در نتیجه انتخابات به قدرت رسیده بودند روانه زندان شدندو در معرض حکمهای بسیار سنگین هستند.
حزب عدالت و توسعه براین اعتقاد هست که با سرکوب میتواند صداها را خفه کند اما تجربه ثابت کرده است که به حاشیه راندن صداهای آزاد و دمکرات که به مبارزات سیاسی معتقد هستند باعث قدرت گرفتن جناحهای تندرو در این کشور خواهد شد.
اقدامات تروریستی در هر شرایطی محکوم به نابودی هستند اما قطعاً بروز آنها نیز دلایلی دارد که باید به آنها پرداخت. لازمه حل بحرانها درک و شناخت آنهاست، اردوغان در رویای امپراطوری دیگر نمیخواهد بشنود و هیچ صدای مخالفی را برنمی تابد. با ادامه این روند بعید نیست خشونت در شدیدترین شکل در ترکیه بروز کند. نباید از یاد برد همین خشونتها سبب شده است اقتصاد ترکیه بیشتر از هر زمانی بیمار شود. اردوغان بجای اینکه ترکیه را به دوران امپراطوری عثمانی برگرداند آن را به دوران بیماری این امپراطوری برده است، دورانی که باعث فروپاشی امپراطوری و شکل گیری ترکیه کنونی شد، آنچه امروز شاهد آن هستیم باعث خواهد شد همین ترکیه هم در معرض فروپاشی قرار بگیرد. امنیت مورد ادعای اردوغان نه تنها سیاسیون را از صحنه حذف کرد بلکه امنیت را هم با خود برد و آن را تبدیل به کالای ارزشمندی کرد که دستکم هم اکنون در ترکیه پیدا نمیشود.
انفجارهای اخیر نشان داد که دیگر صدای انسانهای آزاد شنیده نمیشود و ترکیه کنونی تنها سرگرم بازتولید خشونت است، خشونتی که اردوغان با حمایت از تروریستها در سوریه و عراق سنگ بنای آنرا گذاشت.
با این روند روشن نیست سال جدید نوید دهنده روزهای خوب و روشن برای ترکیه باشد.