«از نگاه سینماگران؛ دهه 1360» منتشر شد
- سه شنبه 7 دی 1395 ساعت 5:51
به گزارش خبرگزاری برنا، کتاب «از نگاه سینماگران؛ دهه 1360» نوشته‌ی محمدعلی حیدری، به تازگی توسط انتشارات روزنه منتشر شده است.
کتاب از «نگاه سینماگران؛ دهه 1360» در ادامه‌ی دو کتابی تعریف می‌شود که پیش‌تر در این زمینه، یعنی «سینمای دهه شصت؛ از نگاه مدیران سینمایی» و «سینمای دهه شصت از نگاه منتقدان» منتشر شد. اما کتاب حاضر که آخرین کتاب از این مجموعه است، از نگاه سینماگران به سینمای دهه شصت می‌پردازد.
این کتاب شامل گفتگو با رخشان بنی‌اعتماد، کمال تبریزی، ابراهیم حاتمی‌کیا، رضا کیانیان، فاطمه معتمدآریا، مجید مجیدی، محمدرضا هنرمند، علیرضا داودنژاد، کیومرث پوراحمد، منوچهر محمدی، محمدعلی نجفی و حسن هدایت است. تقریبا همه‌ی این گفتگوها در فاصله‌ی 1392-1390 انجام پذیرفت و سپس طی بازخوانی‌های مکرر، نکاتی از سوی سینماگران به آن اضافه و یا از آن کاسته شد. در مرحله‌ی نهایی، برای پرهیز از الگوی تکراری «مصاحبه‌های کتاب شده»، در آغاز هر فصل، مقدمه‌ای نگاشته شد در معرفی و تحلیل جایگاه تک‌تک هنرمندانی که در این کتاب با آنان گفتگو شده است.
محمدعلی حیدری پیش از این گردآوردی کتاب‌هایی چون: «گفتگوهای سینمایی سیدمحمد بهشتی (دهة شصت)»، «سینمای دهه شصت؛ از نگاه مدیران سینمایی»، «سرگذشت لابراتوارها در سینمای ایران»، «سینمای دهة شصت از نگاه منتقدان» و همچنین مجری طرح کتاب «زیر پوست قصه‌ها؛ سینمای رخشان بنی‌اعتماد» را در کارنامه دارد.
در متن معرفی کتاب آمده است:
وقتی از سینمای دهة شصت ایران سخن می‌گوییم مقصود ما تنها فیلم‌ها و فیلم‌سازها و رویدادهای سینمایی نیست؛ این‌ها اجزاء کلیتی هستند به نام سینمای دهة شصت. سینما در این دهه، در یک متن اتفاق افتاد، زمینی بود که مختصاتی داشت. مختصات این زمین این بود که کشور ما در حال جنگ بود؛ کشور به‌شدت از نظر اقتصادی در مضیقه بود، مسائلی بنیادی در میان بود؛ هنوز آرمان‌ها و آرزوها در چشم‌اندازی بسیار زیبا دیده می‌شدند، جذابیت داشتند و همه به این آرمان‌ها میل داشتند. سینمای دهة شصت هنوز در قید حیات و برای فیلم‌سازان قابل مراجعه است، حتی هنوز اساس اقتصاد سینما، اقتصادی است که در آن «دوران» طراحی شده است. راجع به حیثیتِ دورانی دهة شصت تصویر بسیار مجملی وجود دارد. مشاهدة یک دوره به مثابة یک «دوران»، مستلزم این است که ارتفاع ما نسبت به موضوع زیاد باشد؛ ما باید در عرض تاریخ قرار بگیریم و نمی‌توانیم از منظر طول تاریخ موضوع را درست مشاهده کنیم.